ÙØ±ÙˆØº توØÛŒØ¯ آغاز Ø³ÙØ±ÛŒ است از خود به خدا تنها ØµÙØÙ‡ رسمی استاد معظم آیت الله ÙØ±ÙˆØºÛŒ در Ú¯Ù¾
══════╬═╬╬═╬══════
「」استاد معظم آیت الله علی #فروغی
شرح #بیداری #دل
قسمت_هفتماگر به محضر یک ولی از #اولیاء الهی که غرق در #عشق پروردگار عالم اند برسیم، در این هنگام در #حضور خدا نشسته ایم. لذا #امام_صادق علیه السلام در پاسخ به ابو بصیر که از حضرت در مورد امکان زیارت خدای متعال در قیامت پرسیده بود، فرمود:
«نَعَم ، و قَد رَأوهُ قَبلَ يَومِ القِيامَةِ ! فقُلتُ : مَتى ؟ قالَ: حِينَ قالَ لَهُم : «أ لَسْتُ بِرَبِّكُم قالوا بَلى» ثُمَّ سَكَتَ ساعَةً ، ثُمَّ قالَ : و إنَّ المُؤمِنينَ لَيَرَونَهُ في الدّنيا قَبلَ يَومِ القِيامَةِ ، أ لَستَ تَراهُ في وَقتِكَ هذا ؟!» [1] آرى، پيش از روز #قيامت هم او را ديده اند! عرض كردم: چه وقت؟ فرمود: هنگامى كه به آنان فرمود: «آيا من پروردگار شما نيستم؟ گفتند: چرا». سپس حضرت لحظاتى سكوت كرد و آن گاه فرمود: همانا مؤمنان، خدا را در دنيا و پيش از روز رستاخيز مى بينند. آيا همين حالا تو او را نمى بينى؟!
به ابوبصیر فرمود : «الست تراه فی وقتک هذا؟» آیا خدا را در این وقت نمی بینی؟ یکی از اهل معرفت در مقام معنی کردن فراز «أ لَستَ تَراهُ في وَقتِكَ هذا ؟!»حدیث ،می فرمود، مراد امام صادق علیه السلام این بوده که :«اُنظر بهذا الجالس فی المجلس» یک نگاهی به من کن ببین آیا خدا را نمی بینی؟ یعنی خدا در وجود من در #تجلی است. امام صادق علیه السلام عبد خداست اما
«ها علی بر بشرٌ کیف بشرٌ؟
ربه فیه تجلی و ظهر»[2]این جاست که همنشینی با ایشان #همنشینی با خدای متعال خواهد بود!
هر که خواهد همنشینی خدا
گو نشیند در حضور اولیاء [3]که درونشان صد قیامت نقد هست
کمترین آنک شود همسایه مست[3]خوبان عالم #قیامت اند چنان وجود انسان را زیر و زبر کرده و در جان آدمی #محشر کبری به پا می کنند که اگر آدم را قابلیت باشد او را به #شهود حق تعالی رسانده و #مست حضرتش می کنند.
لذا این که در مجامع روایی جهت زیارت و یک قطره #اشک برای ابا عبد الله الحسین علیه السلام خواص و ثواب های عظیمی ذکر شده است همگی از آثار توجه و هم نشینی با #اولیاء الهی که خدا در آنها تجلی نموده می باشد. در مجلس یاد ابا عبد الله الحسین علیه السلام با یک قطره اشک بهشت نقد حاصل می شود .
من که امروزم بهشت نقد حاصل می شود
وعده فردای زاهد را چرا باورکنم؟[4]اتّجر نقدا بالنقد !
اگر بخواهیم #عاشورا را تفسیر کنیم برای آن یک تفسیر #عاطفی وجود دارد که با آن عاطفه تمام بشریت به جوشش در می آید و یک تفسیر #عاقلانه وجود دارد که با آن همه می فهمند که عاشورا لازم است و یک تفسیر #عاشقانه برای عاشورا وجود دارد که با آن دل ها متوجه ابا عبد الله الحسین علیه السلام می شود.
قبل از واقعه کربلا امیرالمؤمنین علیه السلام کربلا را تفسیر #عاشقانه نموده و در مورد کربلا فرمودند «هذا مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ»[5] و بعد از عاشورا نیز زینب سلام الله علیها تفسیری عاشقانه از عاشورا ارائه داد، که در مجلس ابن زیاد فرمود:«ما رایت الا جمیلا»
وقتی انسان هوای نفس و آفات آن را از بین برد و عشق و محبت الهی به دل آدمی وارد شد و روح قالب زیبا پیدا کرد، در این هنگام هر چه که می بیند و می گوید و هرچه که بر او وارد می شود و هر چه که از او صادرمی شود #زیبایی خواهد بود.
بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید
که این نفس چو بندست و شما همچو اسیریدیکی تیشه بگیرید پی حفره زندان
چو زندان بشکستید همه شاه و امیرید[6] و الا تا گرفتار نفسانیت هستیم مرده ای بیش نیستیم!
هر که از این نفس مرد، زنده است .اگر آدمی از این خودیت مرد، جمال الله و زیبایی ها را خواهد دید و به پادشاهی مملکت جان خود دست خواهد یافت، در این هنگام است که همانند زینب سلام الله علیها خواهد گفت:«ما رایت الا جمیلا»
هر چه دیدم زیبایی دیدم. بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه
که از پای خمت یک سر به حوض کوثر اندازیم[8]
────────────────────────────
[1] (التوحيد (للصدوق)، ص: 117)
[2]غدیریۀ ملا مهر علی خویی
[3]مولوی
[4]دیوان حافظ غزل 346
[5] (بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج41، ص: 295)
[6] دیوان شمس -غزل شماره 636
[7]دیوان حافظ-غزل شماره 374
[8] دیوان حافظ-غزل شماره 374 http://forooghetohid.com
@forooghetohid
http://instagram.com/forooghetohid